Gęś nilowa (Alopochen aegyptiaca )zwana również kazarką egipską , udomowiona została ludy żyjące na terenach północnej Afryki . Z kolei kolonizatorzy ze Ameryki (głównie północnej), jako pierwszą gęś udomowiły bernikle kanadyjską (Branta canadensis),udomowienie nastąpiło w XVIII wieku .
Człowiek który próbował udomowić praktycznie wszystko, co żyło, tak, by jak najłatwiej pozyskiwać różne produkty spożywcze i gospodarcze nie zawsze kierował się zwykłym konsumpcjonizmem. Na terenach Egiptu hodowanie gęsi stało się popularne około 2800 lat temu, niemniej wcześniej gęś egipska była traktowana jako zwierzę święte i oddawano jej cześć i nazywano ją „świętą gęsią egipską”, owa świętości pochodziła ponoć od samego boga Ozyrysa ,którego utożsamiano z życiodajnym Nilem , a przecież gęsi były dziećmi NILU dlatego zasługiwały na szczególny szacunek. Jak wielkie znaczenie dla ówczesnych Egipcjan miała symbolika gęsi mogą świadczyć doskonale zachowane freski z Meidum południowej część nekropoli memfickiej z piramidą władcy starożytnego Egiptu Snofru, ojca Cheopsa z IV dynastii . Co ciekawe naukowo rzecz ujmując, Gęś Egipska nie jest gęsią. W polskiej nomenklaturze ornitologicznej ostatnio nazwano ją więc Gęsiówką.
Gęsi z Meidum –malowidło ścienne
Do wyjątkowych ciekawostek należy zliczyć poglądy starożytnych Egipcjan ,że występowanie dużej i tłustej wątroby u dobrze wykarmionej gęsi,które zaobserwowano w starożytnym Egipcie uznano za zjawisko występujące w przyrodzie w sposób naturalny. Pierwsze wzmianki na temat przymusowego żywienia gęsi i produkcji stłuszczonych wątrób pochodzą sprzed ponad 3 tysięcy lat i odnaleziono je w nekropolii Saqqarah, w grobowcu królewskiego oficera Mereruka
(Książkiewicz, 2006).
Pomimo ogólnie znanych opinii o gęsiej naiwności i przysłowiowej głupocie starożytni Egipcjanie widzieli w niej pomost między niebem a ziemią. Gdy umierał faraon, cztery ptaki wypuszczano na cztery strony świata, co miało oznaczać, iż dusza władcy opuszcza ten padół.